Амбасадорот на Украина во Велика Британија и поранешен врховен командант на украинските вооружени сили, Валериј Залужни, повика на распоредување нуклеарно оружје во Украина.
Залужни во колумна за „Телеграф“ напиша дека се сомнева во непосреден крај на борбите во Украина поради недостаток на „ефикасни безбедносни гаранции за Украина“.
Според него, таквите гаранции би можеле да вклучуваат: пристапување на Украина во НАТО, распоредување нуклеарно оружје на нејзина територија или голем сојузнички воен контингент.
Во продолжение целата колумна на Залужни за Телеграф:
Познавањето на политичката цел на војната овозможува да се разбере што прави непријателот и како да се одговори. Конфликтот во Украина трае веќе 12 години, почнувајќи со инвазијата на Крим во 2014 година. Нема сомнение за политичката цел на Русија: укинување на Украина како независна држава. Разбирањето на ова мора да биде основа за градење стратегија што ќе ја зачува нашата државност. Се наоѓаме во исклучително тешка ситуација, каде што брзо постигнатиот мир ќе доведе само до катастрофален пораз и губење на независноста.
Станав врховен командант на вооружените сили на Украина во август 2021 година. Иако војската минуваше низ трансформација и стекнуваше борбено искуство, сепак имаше многу проблеми. Руската армија брзо ги зголемуваше своите сили и резерви. Кремљ го зголемуваше воениот буџет од година во година, инвестираше ресурси во одбранбено-индустрискиот комплекс и купуваше повеќе оружје и опрема. Во меѓувреме, спротивното се случуваше во Украина.
Во 2021 година, на армијата ѝ беа доделени уште помалку пари отколку во претходната година. Како резултат на тоа, нашата војска следната година се соочи со целосна инвазија со огромен недостиг од сè, од луѓе до оружје. На почетокот на 2022 година, Генералштабот направи пресметки кои покажаа дека вкупниот потребен износ за одбивање на агресијата – вклучително и за обновување и надополнување на залихите на ракети и муниција – беше проценет на десетици милијарди фунти, што ние ги немавме. А потоа руските тенкови ја прелетаа границата. Според рускиот воен теоретичар Александар Свечин, постојат два вида стратегија за постигнување на политичка цел: пораз и исцрпеност.
Руската стратегија за пораз предвидуваше јасни воени дејствија: брз удар врз украинската престолнина и напади во други насоки. Сепак, ова не отиде според планот. Херојството на украинските граѓани беше клучот за победата која, иако нè чинеше животите на нашите најдобри и дел од нашата територија, ја зачува државата и ни ја даде онаа најважна работа – шанса да се бориме и да склучиме мир по наши услови.
Од тој момент, стратегијата на непријателот се смени во стратегија на исцрпување. Русија во 2023 година се обиде да се фокусира на создавање силни одбранбени линии, што од една страна беше логично, служејќи да ја одбие нашата офанзива, а од друга страна, го одвлекуваше нашето внимание од главната цел.
Додека Украина се спротивставуваше, Русија спроведуваше воена економија, лансираше пропаганда, менуваше законодавство и градеше стратешки резерви, а сето тоа влечејќи нè во нова фаза на исцрпување од конфликтот за која, исто како и во 2022 година, не бевме подготвени. Настаните од 2024 и 2025 година, и покрај малите достигнувања на фронтот, укажуваат на апсолутната ефикасност на таквата стратегија за Русија во нејзините напори да ја постигне својата политичка цел. Сепак, војна на исцрпување се води и на политичкиот фронт и на економскиот фронт. Воените дејствија играат важна улога во постигнувањето на политичките цели, но не се последна фаза. На пример, да замислиме дека Русија целосно го окупирала регионот Донецк.
Војната нема да заврши, бидејќи нема да ја постигне политичката цел. Русија се стреми да создаде услови за истовремено постигнување на колапс на Украина на воен, економски и политички фронт. Во отсуство на унифицирана визија за нова безбедносна архитектура на европскиот континент, без безбедносни гаранции и реални финансиски програми, војната со Русија ризикува да се претвори во поширока војна со цел освојување на Источна Европа. Војната не секогаш завршува со победа на едната страна и пораз на другата.
Ние, Украинците, се стремиме кон целосна победа, но не можеме да ја отфрлиме опцијата за долгорочен крај на војната. Мирот, дури и во очекување на следната војна, дава шанса за политички промени, за длабоки реформи, за целосно закрепнување, економски раст и враќање на граѓаните. Дури е можно да се зборува за почеток на формирање на безбедна, заштитена држава преку иновации и технологија; за зајакнување на темелите на правдата преку борбата против корупцијата и создавањето чесен судски систем; и за економски развој, вклучително и врз основа на меѓународни програми за економско закрепнување.
Но, сето ова е невозможно без ефикасни безбедносни гаранции. Ваквите безбедносни гаранции би можеле да вклучуваат: пристапување на Украина во НАТО, распоредување нуклеарно оружје на украинска територија или распоредување на голем сојузнички воен контингент способен да се спротивстави на Русија. Сепак, денес не се зборува за ова и затоа војната веројатно ќе продолжи. Не само воено, туку и на политички и економски фронт. Русија може да ги промени алатките и формите на својата агресија, но сите тие ќе служат за истата цел. За нас во оваа ситуација, главната политичка цел треба да биде да ја лишиме Русија од можноста да изврши агресија врз Украина во догледна иднина.
ЛИНК од колумната
