Намерно почекавме. Поминаа неколку дена откако емисијата „Неуспјех првака“ (Неуспехот на шампионот) со Славен Билиќ и Лука Модриќ беше објавена на YouTube, а уште повеќе откако се емитуваше на Арена. Во време на брзи вести и „кликови“, ваков разговор заслужуваше време. Заслужуваше импресиите да легнат, емоциите да се процесираат и зборовите да добијат на тежина.
Ова не беше класично интервју. Ова беше разговор меѓу „татко и син“, меѓу учител и ученик, меѓу двајца пријатели кои заедно испишаа историја. Славен Билиќ, човекот кој му ја даде капитенската лента на Лука кога тој беше само „талентирано дете“, успеа да го отвори „капетанот“ како никој претходно.
Без сензационализам, без жолт печат. Ова е приказната за патот поплочен со сомнежи, одбивања и неверојатна ментална сила.
Челичењето во Мостар: Солзи кои никој не ги виде
Денес го гледаме Лука како икона на Реал Мадрид и Милан. Но, почетокот беше сè, само не гламурозен. Неговата прва средба со сениорскиот фудбал беше позајмицата во Зрињски, во лига која Билиќ ја опиша како „брутална“. Токму таму, во соблекувалната во Мостар, се случи момент кој Лука никогаш нема да го заборави.
Моментот кога мислел дека не е доволно добар ниту за тоа ниво.
„Талентот ги победува мускулите“
Низ целата кариера, од Зрињски, преку Динамо, па сè до Тотенхем и Реал, Модриќ го следеше една иста стигма: „Премалечок е. Преслаб е. Нема физички предиспозиции“.
Во свет каде фудбалот стануваше сè повеќе атлетика, а сè помалку уметност, Лука одби да се промени. Тој не дозволи тие коментари да го скршат; напротив, ги искористи како гориво. Како што и самиот Сер Алекс Фергусон подоцна ќе напише: Модриќ е доказот дека не ви требаат мускули ако имате фудбалска интелигенција.
Раната од Хајдук и тренинзите на паркинг
Еден од најемотивните делови на разговорот беше враќањето во детството и моментот кој можеше да ја скрши кариерата на секое друго дете. Лука и неговото семејство, како и повеќето Задрани, биле големи навивачи на Хајдук. Кога се појавила шанса за проба во Сплит, татко му го однел без знаење на неговиот матичен клуб, Задар.
Пресудата од Сплит била сурова: „Прерано е“. Но, враќањето во Задар донело нов шок. Неговиот „фудбалски татко“, покојниот Томо Башиќ, лут поради потегот, му забранил да тренира три месеци. Замислете дете кое живее за топка, а му е забрането да стапне на трева. Што направил Лука? Тренирал на паркинг.
13 Години во „Кралскиот клуб“: Повеќе од трофеи
Кога пристигна во Мадрид, многумина го прогласија за „најлошо засилување“. Тринаесет години подоцна, тој си замина како најтрофејниот играч во историјата на клубот.
Но, во разговорот со Билиќ, Лука открива дека трофеите не се неговиот најголем успех. Неговиот најголем успех е траењето. Да се преживее во „мелницата“ наречена Реал Мадрид, клуб кој не простува просечност, повеќе од една деценија, тоа е вистинскиот подвиг.
Фудбал со глава, не со нозе
Денес, кога гледаме млади играчи кои трчаат 100 метри за 10 секунди, Лука Модриќ останува последниот бастион на романтичниот фудбал. Во разговорот, тој јасно ја дефинира својата филозофија, онаа која го донесе до „Златната топка“. Брзината е минлива, силата исчезнува, но она што е во главата останува засекогаш.
„Татко ми рече: Јас немав шанса, но ти ќе ја имаш“
Можеби најдлабоката порака од овој разговор е онаа за родителите. Лука Модриќ не е проект на амбициозни родители кои лечеле комплекси преку своето дете. Тој е производ на чиста љубов и жртва.
Неговиот татко Стипе, кој работел во војската, одвојувал од скромните примања за Лука да има копачки, да има за сок после тренинг, да не се чувствува помалку вреден од другите. „Никогаш не чувствував притисок дека морам да успеам за да го спасам семејството“, вели Лука. Единствениот притисок што го имал, бил оној што самиот си го создал, желбата да ги направи горди.
Епилог: Милан како судбина
Разговорот завршува со новата етапа – Милан. По Реал, сè изгледа како чекор назад, но за Лука, Милан е остварување на детскиот сон, инспириран токму од легендарниот Звонимир Бобан.
Ова интервју на Славен Билиќ со Лука Модриќ не е само спортска емисија. Тоа е лекција за карактер, за почит и за тоа како да останеш нормален кога целиот свет ти е под нозете.
Погледнете го целиот разговор (подкаст) овде:
